Ushbu maqolada zamonaviy huquqshunoslikda mustaqil huquqiy fan sifatida kiber huquqni tashkil etuvchi shakllanayotgan nazariy asoslar, meʼyoriy iyerarxiyalar va metodologik asoslar tadqiq etiladi. Konstitutsiyaviy moslashuv, fanlararo muvofiqlashuv mexanizmlari va qiyosiy tartibga solish yondashuvlarini tahlil qilish orqali muallif kiber huquqning texnologik boshqaruv vazifalarini hal qilishda anʼanaviy huquqiy sohalar bilan qanday integratsiyalashishini tushunish uchun nazariy model ishlab chiqishga intiladi. Kiber huquq boʻyicha oʻquv dasturlarini rivojlantirish sohasidagi taʼlim tashabbuslari, jumladan, Markaziy Osiyoda kiber huquq taʼlimining yetakchi markazi boʻlgan Toshkent davlat yuridik universiteti kabi muassasalardagi dasturlar tahlili bu yerdagi kiber huquq kurslari oʻrnatilgan huquqshunoslik anʼanalari doirasida raqamli transformatsiyani boshqarish uchun tizimli nazariy asoslar zarurligini koʻrsatadi. Tadqiqot natijasida gibrid boshqaruv modellariga yaqinlashuv tendensiyalarini aniqlandi, bu innovatsion yondashuvlarni asosiy huquqlarni himoya qilish bilan uygʻunlashtiradi. Ushbu kontseptual model asosiy demokratik tamoyillar va inson huquqlarini saqlagan holda samarali raqamli boshqaruvda zarur boʻlgan konstitutsiyaviy moslashuv, meʼyoriy manbalar integratsiyasi va fanlararo muvofiqlashuv uchun tahliliy vositalarni taklif qilish orqali Yevropa huquq faniga hissa qoʻshishi mumkin.